در سال 201 ه. ق مأمون دستور داد تا هشتمین امام شیعیان را به توس بیاورند. این اتفاق تاریخی از مرز شلمچه به توس و از آنجا به مرو رخ داد و اولین قدمگاهی که در ایران میزبان این امام همام شد، مسجد بکان واقع در محل بکان شهر ارجان بود.
مسجد بکان با قدوم مبارک حضرت تبرکی مضاعف یافت و این افتخار را پیدا کرد تا در گوشهای از زمین خود محلی برای نماز امام رئوف باشد و به یمن این اتفاق مبارک نامش از مسجد بکان به مسجد امام رضا(ع) تغییر یابد.
غربت مکانی که سالها به نام امام رضا(ع) از بیتوجهی مسئولان در اغلب اوقات دربهای آن بسته است و نمازگزاری ندارد، اهمیت این قدمگاه تاریخی بهانهای شد تا با آقای خیرالله محمدیان، استاد دانشگاه و محقق و پژوهشگر فرهنگ عامیانه بهبهان در زمینه قدمگاه و مسجد امام رضا(ع) در روستای امام رضا شهر بهبهان گفتوگویی انجام دهیم که در ادامه میخوانید.
درمجموع آنچه قطعی و مسلم است اینکه بصره، #ارجان، نیشابور و سرخس از جمله شهرهایی است که بی گمان حضرت امام رضا(ع) از آنها عبور کردند. شواهد به گونه ای است که با قاطعیت می توان درباره این موضوع اظهارنظر کرد. ولی درباره بقیه شهرها نمی توان با قاطعیت نظر داد.
1536 کیلومتر. اگر فرض کنیم 500 کیلومتر مسیر را هم با ماشین آمده باشند، یعنی بیش از 1000 کیلومتر را پیاده آمدهاند. کاروان زوّار بهبهانی، سالهاست در ایام دهه کرامت این کار را میکنند. از قدمگاه حضرت در بهبهان، پیاده میآیند تا میعادگاه حضرت در خراسان. زیارت اینها، همه چیزش با زیارت ما فرق میکند. اینها اذن دخول که میخوانند « انّی وقفتُ علی بابٍ من ابواب بیوت نبیک» را لمس میکنند. «اَ ادخل یا رسولالله» را که میپرسند، جواب میگیرند. روی بال فرشتگان تا صحن انقلاب میآیند و اشک شوقشان را روزی که خیلی دور نیست، به بهای گزافی ازشان میخرند. اصلاً جنس زیارت اینها فرق میکند. مسیر، شوق مقصد را بیشتر میکند و دل را برای رسیدن به مقصود، جلا میدهد. دلهای این کاروان، جلا خورده است. جلا خورده است که با اولین دعا و اولین سلام، اشک امانشان نمیدهد. بیشتر بخوانید در خبرگزاری دانشجو