استاد سید محمدمهدی میرباقری: مراقبه ماه محرم این است که در صحنه روز عاشورا کجا هستیم؟ کار توّابین در مقابل کار اصحاب سیدالشهدا(ع)، چه ارزشی دارد؟!
«آدمی که تا یک قدمی کربلا هنوز به فکر آذوقه و فکر نماز قضا و روزه قضای خود است، نمی‌تواند به امام حسین(ع) برسد!
مراقبه‌ٔ ماه محرم این است که ما کجاییم؟ آیا جزء آنهایی هستیم که طواف و حج‌شان مانع قربشان به امام حسین(ع) شده است؟
حضرت روز هشتم ذی‌حجه دارند از مکه بیرون می‌آیند و می‌فرمایند : «من کان فینا باذلاً مهجته موطناً علی لقاء الله نفسه فلیرحل المعنا»؛ اگر کسی خودش را برای لقاء الله آماده کرده و حاضر است خون دلش را در راه خدا بدهد، با ما همراه شود.
وقتی امام حسین(ع) این را می‌گویند دیگر عذری برای احدی باقی نیست، هر عذری که انسان را از سیدالشهدا(ع) جدا کند، عذر باطلی است! چرا نیامدی؟ مشغول حج بودم! چرا نیامدی؟ جان و مالم در خطر بود! چرا نیامدی؟ زن و بچه‌ام در تهدید دشمن بودند! اینها هیچکدام عذر نیست.
اگر تعلقات انسان اصلاح نشده باشد خطر جدا شدن از امام حسین(ع) وجود دارد؛ آن تعلقاتی که عده‌ای را آورد تا مقابل امام حسین(ع) صف‌آرایی کردند و کم‌کم دستشان را به خون سید الشهدا(ع) آغشتند! آنهایی که به کربلا آمده بودند همه‌شان اینطوری نبود که به قصد کشتن آمده باشند! خیلی‌هایشان می‌گفتند: می‌رویم ان‌شاء‌الله صلح می‌شود و کار تمام می‌شود! ولی وقتی حضرت ایستاد، آنها هم ایستادگی کردند و کم‌کم کار به همان جایی رسید که می‌بینید.
اگر انسان رشته‌ی تعلقاتش را اصلاح نکرده باشد، تعلقات انسان می‌تواند انسان را از سیدالشهدا(ع) جدا کند؛ می‌تواند برای انسان "عذر" درست کند و به حسب ظاهر هم عذر برای آدم، مقبول باشد ولی واقعاً این عذر، انسان را از امام حسین(ع) جدا می‌کند.
عده‌ای نیامدند؛ عده‌ای دیر آمدند و وقتی رسیدند که کار تمام شده بود؛ عده ای دیر فهمیدند؛ توّابینی که در کوفه خروج کردند، چه وقت می‌توانند در صف اصحاب سیدالشهدا(ع) باشند ولو همه‌شان هم کشته شوند! ماندند و خون سیدالشهدا(ع) ریخته شد و حالا اینها متوجه شدند که عجب اشتباهی شده و حالا یک فکری کنیم! چه فایده‌ای دارد؟
آنهایی ارزشمندند که «بذلوا مهجهم دون الحسین علیه السلام»؛ خونشان را پیش روی امام حسین(ع) دادند. آنهایی که خونشان را پشت سر امام حسین(ع) می‌دهند خیلی ارزش ندارند! آنهایی که سپر می‌شوند ارزش دارند.
بنابراین، مراقبه این ماه این است که حضرت یک سفره‌ای را پهن کردند و هیچ نیازی هم به ما ندارند و همه‌مان را سر این سفره دعوت کرده‌اند. آیا ما این دعوت را شنیدیم؟ قلبمان فهمیده؟ ایا اجابت کردیم؟ چطوری اجابت کردیم و الآن کجاییم؟ آیا واقعاً الآن در صف امام حسینیم و از کسانی هستیم که حاضریم خون‌مان را پیش روی امام حسین(ع) بدهیم؟ آیا از دنیا عبور کردیم؟ این از مهمترین نکات است که انسان اگر رشته‌ی تعلقش را با دنیا قطع نکند، اگر حساب خودش را با دنیا صاف نکرده باشد، اگر برای مرگ آماده نشده باشد هیچ کمکی به ولی خدا نمی‌تواند بکند و هیچ کمکی به خودش نمی‌تواند بکند». (محرم۸۸)
@ostadmirbaqeri
بیشتر بخوانید:
- اثرات لعن بر دشمنان اهل بیت(ع)/اگر لعنشان نکنیم؛ نیروهای نامرئی شیطان ما را هم گرفتار خود میکنند!
کتاب مرتبط:
- کتاب الکترونیکی " ماه دلدادگی"
- کتاب الکترونیکی هیئت " ویژه سخنرانان "
- کتاب الکترونیکی " هیئت؛ ویژه مداحان "
- کتاب الکترونیکی هیئت " ویژه عزاداران "
- مصباح الهدی (چهل حدیث از امام حسین (ع))
- کتاب/ لعن و سلام
- کتاب / حب اهل بیت
- کتاب/ گریه و سوگ
ویژه نامه مرتبط:
- پاسخ به بیش از یکصد سوال پیرامون امام حسین علیه السلام
- ویژه نامه چندرسانه ای «خون خدا»
- ویژه نامه چندرسانه ای «قیام رسانه» - احکام عزاداری، سخنرانی، مداحی و هیئت و بایسته ها
- ویژه نامه چندرسانه ای رسم میانداری
