امام رضا(ع) در بین همه ائمه هدی، صریح‌ترین پیام‌های ولایی را به مردم منتقل کردند و دعوت به امر ولایت را در زمان خلیفه مقتدر عباسی، هارون الرشید هم انجام می‌دادند. شجاعت و صراحت امام رضا(ع) در دعوت به امر ولایت و امامت فوق‌العاده بود.
سخن صریح امام رضا(ع) به مأمون هم بسیار قابل تأمل است. وقتی مأمون، حضرت را به دارالخلافه آورد، حضرت به او فرمود: «مأمون! با این کاخ و سلطنت و با این تقرّبی که بظاهر برای من درست کرده‌ای فکر نکن بر عزّت من در جهان اسلام افزوده‌ای! من در مدینه بر مَرکب خود سوار می‌شدم و بر قطعه کاغذی دستوری می‌نوشتم که در شرق و غرب عالم اطاعت می‌شد.»[1]
امام رضا(ع) وقتی کمترین فرصت و امکان و کمترین ظرفیت برای آشنایی با مفهوم امامت و ولایت را در میان مردم دیدند، روی مفاهیمی مثل نماز و روزه و عبادات و اخلاقیات کار نکردند، بلکه سراغ اصل ماجرا رفتند و به اصلی‌ترین مفهوم دینی یعنی ولایت و امامت پرداختند. نمونه برجسته آن حدیث سلسله الذهب است.
البته دلیل این ترجیح هم در کلامی از حضرت کاملاً معلوم است، آنجا که می‌فرمایند:«نماز بدون امامت تمام نیست، زکات و روزه و حج و جهاد بدون امامت تمام نیست و اساساً تمام احکام با امامت تمام می‌شود و بدون امامت همه این‌ها ناقص است»[2]
حرم امام رضا(ع) باید بیش از هر چیز ما را به یاد امر ولایت بیندازد و زیارت حضرت برای ما یادآور اصل امامت باشد، در حرم امام رضا(ع) باید بیش از هرچیز برای فرج دعا کنیم تا قدردان زحمات امام رضا(ع) باشیم.
حجت الاسلام پناهیان
پی نوشت‌ها:
1ـ عیون اخبار الرضا/2/167
2ـ کافی/1/197
